15 01 2024

W czasach napięć, wojny informacyjnej i dezinformacji, Fundusz był wyrazem głębokiej solidarności i człowieczeństwa. Nie był inicjatywą polityczną – był odruchem serca i odpowiedzią na pytanie: kim jesteśmy, kiedy nikt nie patrzy?

Obejrzyj wywiady z uczestniczkami projektu

Pomoc, która niosła nadzieję

W ciągu 18 miesięcy trwania programu:

  • 2044 dzieci poniżej 18. roku życia, które straciły jedno lub oboje rodziców w wyniku wojny, otrzymało wsparcie finansowe,

  • 218 kobiet, które przebywały w rosyjskiej niewoli i zostały uwolnione w ramach oficjalnych wymian, objęto pomocą,

  • 49 kobiet uczestniczyło w turnusach rehabilitacyjno-wypoczynkowych w Polsce,

  • 24 kobiety skorzystały z indywidualnych konsultacji psychologicznych.

Postać, która łączy dwa narody

Patronem Funduszu został bł. Klemens Szeptycki – polski arystokrata, ukraiński mnich studyta, duchowny zamordowany przez Sowietów w 1951 roku. Znany z opieki nad sierotami w czasie I wojny światowej, stał się symbolem wspólnej historii i duchowego braterstwa narodów polskiego i ukraińskiego.

Historie, które trzeba było usłyszeć

Programowi towarzyszyły działania upowszechniające świadectwa osób dotkniętych wojną. Fundacja zorganizowała cztery wystawy fotograficzne „Ukraina. Łzy wojny” – dwie w Warszawie i dwie w Kijowie (grudzień 2023), a także prezentację w Stałym Przedstawicielstwie RP przy UE w Brukseli (marzec 2024). Ich celem było nie tylko pokazanie bólu i siły bohaterów Funduszu, ale również wezwanie do dalszej solidarności i współodpowiedzialności.

Wystawy przedstawiały m.in. historie Valentyny, żołnierki z Mariupola, która po miesiącach rosyjskiej niewoli odzyskała wolność i wiarę dzięki wsparciu Funduszu, Walentyny Z., pielęgniarki wojskowej przetrzymywanej w dramatycznych warunkach, oraz Anastasii Mukhinej, która po uwolnieniu zaangażowała się w pomoc innym kobietom, które przeszły przez piekło niewoli.

Dziedzictwo Funduszu

Fundusz im. bł. Klemensa Szeptyckiego był odpowiedzią na cierpienie, ale też działaniem na rzecz przyszłości – tej opartej na wspólnocie, solidarności i bezpieczeństwie. Pokazał, że pomoc humanitarna może mieć twarz mądrego, czułego i skutecznego działania, wolnego od uprzedzeń i kalkulacji politycznych.

Projekt zakończył się w grudniu 2023 roku, ale pozostawił po sobie trwały ślad dobra – w losach setek rodzin i w relacjach między narodami, które połączyło nie tylko cierpienie, ale też wzajemne wsparcie.

Strona korzysta z plików cookies. Możesz je w każdej chwili wyłączyć. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień przeglądarki oznacza, że zostaną one umieszczone na Twoim urządzeniu. The site uses cookies. You can disable them in any time. Using your site without changing your browser settings means that they will be placed on your device.   
Jak wyłączyć pliki cookies.How to disable cookies
OK