Aktualności

Jak się uczy w Gruzji?

   

Od Mestii (Górna Swanetia) do Zugdidi (Megrelia) i od Tsageri (Dolna Swanetia) do Oni (Racza-Leczchumi) – październik w zachodnich regionach Gruzji upłynął pod hasłem szkoleń prowadzonych przez niedawno wyszkolonych w ramach projektu „Edukacja obywatelska ze znakiem jakości” nauczycieli-trenerów.

Łącznie odbyły się cztery szkolenia dla 84 nauczycieli pod hasłem „Demokracja w szkole” – uczestnicy poznawali aktywne metody nauczania i sposoby ich wprowadzenia w nauczanie przedmiotów takich jak edukacja obywatelska, historia, literatura i inne. Uczestnikami byli przede wszystkim nauczyciele szkół wiejskich, ze stażem pracy od 3 do 30 lat – większość z nich po raz pierwszy zetknęła się z metodami aktywnymi, ważne więc były dla nich każde nowe ćwiczenie, metoda, temat. Do szczególnie interesujących tematów większość uczestników zaliczyła style uczenia się i budowanie atmosfery w klasie, do najbardziej przydatnych metod zaś: lodołamacze, pisemną debatę, drzewo decyzyjne i dywanik idei. Wydaje się, że właśnie te metody pozwolą im wprowadzić jakościową zmianę w swoich zajęciach – sprawić by były ciekawsze i bardziej angażujące uczniów. Dla nauczycieli niezmiernie ważne było też to, że mieli możliwość spotkania kolegów po fachu z innych wsi, miejscowości.

Szkolenia cieszyły się dużą popularnością nie tylko wśród nauczycieli – bardzo włączyły się w ich organizację lokalne szkoły (we wszystkich regionach nieodpłatnie udostępniono nam sale na szkolenia) oraz Centra Zasobów (placówki odpowiedzialne za organizację oświaty w regionach), które bardzo pomogły w rozpowszechnieniu informacji.

W listopadzie podczas dwudniowego spotkania ewaluacyjnego Ewa Bracha – doświadczona trenerka i metodyczka podsumowała doświadczenia nowych trenerów po prowadzonych przez nich szkoleniach, przeanalizowała trudności z jakimi się spotkali się, a także zaproponowała nowe metody do przekazania nauczycielom w Gruzji.

Nauczyciele-trenerzy mieli okazję wymienić się doświadczeniem, dowiedzieć się jak poszły szkolenia w innych regionach, jakie rodzaje konsultacji już miały miejsce. Zapytać, czy koledzy spotykali się z podobnymi trudnościami?

Uczestnicy spotkania poddali ewaluacji przydatność elementów kursu trenerskiego i wizyty studyjnej w pracy punktów wsparcia metodycznego. Poznali nowe lodołamacze oraz w praktyce poznali a następnie omówili metodę „puste krzesło”. Omówili zalety i wady różnych rodzajów dyskusji, a także zaplanowali ostatni miesiąc działalności punktów.

Problemem w ich pracy jest brak czasu – często po lekcjach na konsultacje jest za późno, a w weekend trudno zebrać nauczycieli we wioskach. Kolejną trudnością jest słaba komunikacja z regionami wiejskimi i wynikające stąd problemy w dotarciu do bardziej odległych miejscowości. Największą popularnością z oferty konsultacyjnej cieszą się mini-warsztaty, więc na przyszłość zaplanujemy zapewne więcej „wyjazdowych” szkoleń w centrach rajonów (t.j. Senaki, Martvili), co pozwoli dotrzeć do większej liczby nauczycieli, którzy wcześniej nie mieli szans udziału w podobnych przedsięwzięciach.

Projekt niedługo się kończy, ale trenerzy i trenerki z obu regionów: Gia, Magda, Sopio, Nana, Leila, Tea, Madona, Nino, Eliso, Shorena, Sopiko, Nino, Mtvarisa, Lali i Lile bardzo chcą dalej udzielać konsultacji i wspierać swoich kolegów.

Anna Kertyczak
Koordynatorka projektu, Fundacja Edukacja dla Demokracji

Zdjęcia wykonane przez koordynatorkę z organizacji partnerskiej ATINATI przedstawiają szkolenie w Oni.

Projekt realizowany jest w ramach programu „Wsparcie Demokracji 2012” finansowanego ze środków programu polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w 2012 r.

Skip to content